We hebben allemaal even een traantje gelaten bij het afscheid, dat inmiddels heeft plaats gevonden.

Het vorige blog was iets ingekort, dus nu nog even een verder verslag van gisteren.

Vanaf Le Crestet zijn we de andere kant van de berg afgereden, het eerste stukje was nog redelijk geasfalteerd, maar daarna door het bos over een echte, voor Subaru Forester geschikte stenen en kuilen route, waar ook Timme's DS zich goed thuis voelde, weliswaar in een wat hogere veerstand, maar we zijn heelhuids beneden gekomen, daarna even uitgepuft op een terrasje om van de schrik bij te komen.